یک سرپرستِ خوب، در کنارِ حیوانِ خانگی‌اش، برخی از مهارت‌های درونی مانندِ مهربانی، مسئولیت‌پذیری و شکیبایی را تمرین می‌کند؛ امّا انسانی ناپسند، از حضورِ حیوانِ خانگی تنها برای نمایش و جلبِ توجه بهره می‌برد و هرگاه اینطور احساس کند که این حیوان دیگر به خودنماییِ او کمکی نمی‌کند، دست از حمایت او می‌کشد و به حالِ خود رهایش می‌ کند.